PHHH #1096.9


REUNIONS

Date:  Weds June 4, 2006
 
Time:  2:40
 
Weather - the three H's (Hash House Harriers)
 
Hare:  Deli-Cut Sikeee
 
Hounds:  Weepee, Hey Yo Paully, Hand Solo, Shorn Dork, Safetee Tits, Windbraker, 
with visitor Rulio (or similar spelling). [Ed: This is Ruud Egging, see his writeup in Dutch]
              
Hash Venue - Princeton and surrounding environs and places near Princeton as well
 
An A to A starting at A and ending there too (duh - the BN mark was the first mark!).  
 
Exodus 11:17(c) - "... and a child gave us water."  (King James ver.)
 
Good beer at Apres, both dipping and regular chips w/ salsa, and kaleb chipped trail 
mix was a real hit.  Furthermore, Rulio had these awesome Maple Waffle Smootbar things 
- they were sweet!  Did I mention that he has a website. www.ruudegging.com
 
We all agreed that we should bottle our own personal natural gases to conserve energy 
(not queeves, see earlier write up about later hash).  
 
Next Hash - Windbraker sets the first Wed of 2006 on June 7.  Pizza Flesh still 
shirking reponsibility.


===================================================================================
Ruud's Story:

  Zondag 4 juni
  
Meedoen met de Hash House Harriers (Zie bijv.  Wikipedia: Hash House Harriers) is een 
combinatie van een speurtocht, hardlopen, schreeuwen over straat, vies worden, door 
struiken heen, over of onder hekken door, bordjes "No Trespassing" negeren, insectenbeten 
oplopen, kameraadschap en bierdrinken. Forrest is zondagochtend de tochtuitzetter. Met 
meel en kalkkrijt zet hij kriskras door Princeton en omgeving de tocht uit, met behulp 
van een set code-tekens of doodgewone hoopjes meel op kruizingen, bomen, muren, fonteinen 
en wat dies meer zij. Inclusief valse richtingen, en een tussentijdse drankpost. 
Tenminste, dat dachten we. Omdat er vandaag alumni verwacht werden, was het de bedoeling 
dat de tocht niet te moeilijk zou worden, niet te lang, niet te ver en niet te raar 
terrein. Helaas raakte Forrest de weg kwijt, en gelukkig waren er geen alumni die al jaren 
niet hardgelopen hadden. Onderweg komen we een koelbox tegen in de struiken, gevuld met 
bier. Het is net half twaalf en ik moet nog naar Greenbelt rijden vanavond, dus ik beperk 
met tot enkele slokken. Bijna twee uur verder, waarschijnlijk met een kilometer of 15 aan 
hardloop, terugloop en wandelkilometers, komen we bij het eindpunt. Wat deze keer ook het 
startpunt was, en BN (beer near) was in dit geval letterlijk, in de kofferbak van de auto 
waar het bij stond geschreven. Forrest vlucht als we aan komen lopen, maar het was een 
gave tocht, dus we sluiten snel weer vrede. Hij moet erg lachen als hij hoort dat we de 
koelbox hebben gevonden, al na een kwartier in de tocht. Het blijkt dat niet hij de 
koelbox daar in de struiken heeft achtergelaten. We hebben iemand anders zijn halflauwe 
Belgische biertjes soldaat gemaakt. Er wordt nog een uurtje nagepraat, en dan gaat ieder 
zijns weegs. Al met al een erg leuke ervaring, al kan ik nog wat gevoel voor het vinden 
van de tekens, en wat minder schroom bij het over straat schreeuwen van het Hash House 
jargon nog wel gebruiken. Wie weet.. er is een afdeling in D.C. en ook een in Amsterdam, 
dus misschien komt het er nog wel eens van. 



Ans as translated by the inimitable WindBreaker:
Certainly hope I can do better than Babelfish. Below my interpretation of what he meant. 
He's normally never so forcefully about things - what did you guys do to him?

WiBr

Participating in the Hash house Harriers (see Wikipedia: Hash house Harriers) is a 
combination of a torture run, shouting braggers and dirty sex, breaking the law by 
ignoring placards "No Trespassing", cope with loud and annoyingly bragging fellow-
runners, pseudo-friendship and getting awfully drunk. Forrest set on Sunday morning 
for the Alumni Hash. He littered the pretty town of Princeton and surroundings with 
flour, using a set of code signs or perfectly ordinary patches of flour on crossings, 
trees, walls, fountains and other random objects. Including deliberate false directions, 
and an occasional beer stop. At least, so we thought. 

Because today some alumni were expected, it was the informal assumption that the Hash 
would not be too difficult, not too long, too far and not going through too much shiggy. 
Unfortunately Forrest stupidly lost the way, but the only reason that nobody was killed 
was that there were no Princeton alumni who had not run for years. Only 15 minutes on 
the way, we found a coolbox in the shrubs, filled with beer. It is exactly half twelve 
in the morning and I should still drive to Greenbelt tonight, so I limit the drinking 
to only three bottles. Almost two hours later, probably after a kilometre of 15 running, 
running back, and checkmarks every fucking 110 meters, we reached the end. This was also 
the start, and BN (bear near) was very litteral in this case, in the trunk of the car 
where it was written. Forrest fearfully ran away when we arrived at the parking lot, 
scared by the blood-thirsty look in our eyes, but it was a shitty hash nevertheless and 
we agree on peace talks and a truce quickly (in exchange of beer). 

Forrest laughed at us for about an hour. He thought it was funny that he made us suffer 
so much. TJ was almost at the end of his Latin and had to be reanimated with water and 
not with beer, but Forrest did not seem to mind. He also laughed at us apparently stealing 
other people's beer at the beercheck, 15 minutes down the road. I will definitely never 
again participate in this sick habit of a bunch of spoiled and alcohlist students, that 
enjoy bothering other people by loud shouting and shocking children by public drinking 
and obscene behaviour. I don't care that there are hashes in D.C. and also in Amsterdam, 
I will never succumb to this again.